Coördinator van Squash was ze, Judith van Cleeff (foto, met coördinatorband). Niet dat ze daar veel mee had, maar iemand moest het doen. Samen met collega Sjak de Jong organiseerde ze het vierdaagse squashtoernooi met zo’n 230 deelnemers in het oude Frans Otten Stadion.
Judith: ‘Ik had wel eens gesquasht, maar nooit een officiële wedstrijd gespeeld. Gelukkig werden we enorm geholpen door de Squash Bond Nederland, die ook een wedstrijdleidster, hoofdscheidsrechter en scheidsrechters leverden.
‘We besloten, net als bij het tennis, deelnemers en vrijwilligers te ‘kweken’. Een wekelijkse squashavond opgezet door Bob van der Mark en Marcel van Huet: Rainbow Squash. Die bestaat nog steeds. Zo ging het in de jaren voor de Games al leven.’
Niet zo’n fijn telefoontje
‘Ik heb er wel slapeloze nachten van gehad. We moesten bijvoorbeeld een begroting maken, wist ik veel wat een squashbal kostte… En die zaterdag van de Canal Parade, vlak voor het begin van de Games. Ik zou alle spullen voor het stadion in ontvangst nemen – de kantoorbenodigdheden, de parasols, de aankleding, maar er kwam niks.
‘Ik begon lichtelijk in paniek te raken, dus bellen naar kantoor. Daar zat Nanda. Het werd niet zo’n fijn telefoontje. Achteraf bleek dat op dat moment het gedoe met kunstschaatsen speelde, Nanda’s hoofd stond dus helemaal niet naar kantoorspulletjes. Het is overigens wel weer goed gekomen hoor.’
Hier hebben we het voor gedaan
‘We hadden ons eigen openings- en sluitingsprogramma bedacht. Operazangeres Wiebke Goëtjes, die ik toevallig ontmoet had in een café, zong twee aria’s in Bianca Castafiore jurk. Geweldig! En bij de slotceremonie was er een dansdemonstratie van twee vrouwen op het centercourt.
‘Ger Koopman, directeur van het Frans Otten Stadion, was samen met zijn zoon Patrick heel behulpzaam. Hij regelde dat er bij de start van het toernooi een demonstratie squashpartij gespeeld werd. De nummers 1 en 2 van Nederland (mannen) speelden een mixdubbel met twee Australische kampioenen (dames) die aan de Games deelnamen.
‘Een kippenvelmoment voor mij was toen ik daarna door het gebouw liep en in al die zalen de balletjes tegen de muren hoorde tikken met het gepiep van de schoenen op de vloer. Goh, het is begonnen, het is ons gelukt, hier hebben we het voor gedaan!’
Dat Gay Gamesgevoel
‘Ik heb er na afloop een heel voldaan gevoel aan overgehouden, én veel vrienden. Wat een happening, ik had nog nooit zoiets groots meegemaakt. In die week was ik nog nauwelijks in de stad geweest, maar op een avond was ik er en zag ik dat de hele stad geblokkeerd was door Gay Gamesfeestgangers, er was geen doorkomen aan. Ik was totaal overdonderd. We hebben iets neergezet!
‘Gay Games gevoel blijft bij je, nu nog, ik vind het erg leuk om dat met mensen te kunnen delen. Je snapt dat ik uitkijk naar de reünie volgend jaar.’