Het hoogtepunt van Gay Games Amsterdam 1998 beleefde Lydia la Rivière-Zijdel toen zij met haar rolstoel de Amsterdam ArenA binnenreed:
‘Ik voel meteen weer de emotie. Het was een overwinning van zoveel dingen tegelijk. Dat we met zoveel mensen met een handicap vooropliepen. Dat we het klaargestoomd hadden ondanks alle shit die er in de laatste week was. Dat wij de eerste Gay Games waren met zoveel openlijk gehandicapten, doven, mensen met hiv/aids en dergelijke en dat wij ons onderdeel voelden van de gay movement!’
Daar ging ik met die vlag tussen mijn tanden
‘In 1994, bij de Gay Games in New York, vroeg Jip van Leeuwen (directeur sport in Amsterdam) mij of ik de vlag wilde dragen bij de eindceremonie in het Yankee Stadium. Ik zeg nooit nee, dus daar ging ik met die vlag tussen mijn tanden het stadion in.
‘Toen gebeurde er echt iets unieks, ik was zo blij en ik zei tegen mijn vrouw Guusje: “Dit kunnen we niet laten lopen. Wij moeten meedraaien!” Dat is gelukt. Guus heeft een sabbatical gekregen van haar baas in het AMC en is medisch coördinator geworden. En ik ben het Special Needs-onderdeel gaan optuigen. Eigenlijk raakte ik er dus in het Yankee Stadium pas echt bij betrokken.’
Tekst loopt door onder de afbeeldingen
Hoe uniek was dat!
‘Gay Games Amsterdam was absoluut een mijlpaal. In de covidperiode maakte opeens gebarentaaltolk Irma furore op de tv. Heel Nederland sprak er over. Maar bij onze Gay Games in 1998 – 24 jaar geleden dus! – hadden wij al gebarentaaltolken bij de opening en de sluiting en bij alle culturele- en vele sportevenementen. Hoe uniek was dat.
‘Onze lhbti+-wereld liep toen ver voorop. Wij hadden de meeste gehandicapten ooit in de Gay Games en ook een echt welkom voor mensen met hiv/aids. Zelfs medicatie was voor hen voorhanden. Lhbti+-personen waren voor één week de norm in Amsterdam en niet de uitzondering!’
Tekst loopt door onder de afbeelding
Een podium voor iedereen
‘Tijdens de viering van 25 jaar Gay Games Amsterdam zouden we een podium moeten bieden voor iedereen die herinneringen wil ophalen, zoals nu gebeurt op deze website.
‘En wat ik heel leuk zou vinden is een theaterstuk, waarin je al die kleine facetten laat zien die herkenbaar zijn voor mensen en misschien een komisch stuk over de Gay Games week zelf. Iets visueels, en dat mag ook een documentaire zijn, waar we met zijn allen naar gaan kijken.’
Dit zijn fragmenten uit een aflevering van de serie Ervaringsverhalen over Gay Games Amsterdam 1998, die Paul van Yperen schrijft voor Movisie. Lees hier het hele interview.
