Welkom op de herinneringenwebsite Gay Games Amsterdam 1998, van IHLIA. IHLIA is dé erfgoedorganisatie op het gebied van lhbti in Nederland en bewaart ook het archief van de Gay Games Amsterdam 1998.
Samen met oud-deelnemers en -organisatoren verzamelt IHLIA ook de herinneringen achter de archiefstukken. Heb jij zelf ook de Gay Games Amsterdam 1998 meegemaakt en wil jij samen met ons ervoor zorgen dat deze bijzondere verhalen bewaard blijven? Deel jouw verhaal dan hieronder.
Ongewenst taalgebruik, discriminatie en/of racistische opmerkingen worden niet geaccepteerd!
Het verhaal verschijnt binnen een paar dagen op de website en is ook in deze tentoonstelling te zien.
Wil je een groter verhaal delen, ook bijvoorbeeld met foto’s? Mail dan naar p.van.yperen@hccnet.nl. Beschrijf kort je verhaal en wat voor materiaal je precies hebt. Wij nemen vervolgens zo snel mogelijk contact met je op!
Noor Dekker
uit Halfweg schreef op 1 januari 2024 om 2:40 pm
We hebben samen getennist tijdens de Gay Games en morgen 2 Jan’ 24 zijn we 17 jaar getrouwd. Sweet memories Noor&Anita
Isabelle
schreef op 28 december 2023 om 1:37 pm
Ik ben te jong om het mee te maken, maar ik vind het wel heel dapper en leuk als je daaraan meedoet. Zelf ben ik nog op zoek naar wie ik ben, maar het is in ieder geval niet cis!
Ton
uit Vught schreef op 11 oktober 2023 om 12:14 pm
Ik heb 23 jaar in Amsterdam gewoond. De week van de Gay Games was het absolute hoogtepunt.
Aï
uit Paris schreef op 26 juli 2023 om 11:34 am
En 1998, j’avais 13 ans et je ne savais pas encore que les Gay Games existaient, et pas uniquement à cause de la coupe du monde de football je pense. Merci beaucoup pour cette exposition qui permettra peut-être à des enfants d’ouvrir le champ des possibles.
Liesbet Nyssen
uit Amsterdam schreef op 4 juli 2023 om 2:03 pm
Ik had op de Gay Games in New York (1994) goud behaald bij het worstelen - het was tevens de eerste gouden medaille voor Nederland - maar thuis in Amsterdam deed ik niet mee. Was er geen worstelcompetitie, geen worstelen voor vrouwen, of wilde ik gewoon geen wedstrijden meer doen? Ik weet het niet meer. Mijn belangrijkste herinnering is dat ik met een collega uit Siberië die ik toen nog niet goed kende, bewust over de markt bij de Stopera ben gaan lopen en … ze had NIETS door! Te vreemd voor haar. Pas later, toen ze na een feestje bij mij thuis vroeg hoe mijn huisgenoot aan zo’n mannelijke vrouw met bakkebaarden kwam, en ik antwoordde dat het een man was, “viel haar “frang” met terugwerkende kracht. Goede vriendin inmiddels, komt ze nog regelmatig terug op deze voor haar toen zo ontregelende momenten.
