Mieke Martelhoff, eigenaresse van bar Vivelavie in de Amstelstraat, hoek Paardenstraat was al jaren van tevoren begonnen met de voorbereidingen van de Gay Gamesweek, maar in de maanden voor 1 augustus 1998 was het topdrukte. Mieke vertelt.
Coverfoto: Mieke Martelhoff met achter haar de poster van de vier Vivelavie Parties
Tekst loopt door onder afbeelding
De Roaring Twentiesboot
‘We oefenden al jaarlijks tijdens Koninginnedag met straatfeesten in de Paardenstraat en in 1996 deden we mee aan de botenparade, die toen voor het eerst in Amsterdam georganiseerd werd.
‘In 1997 hadden we onze beroemde Bruidenboot, die de eerste prijs won, en in 1998 een boot met het thema Roaring Twenties. Dat was mijn duurste boot ooit. De dames van de dansschool oefenden hun pasjes bij mij beneden op de Staalkade. Een prachtige boot! Ik zat er zelf op met een hoofdtooi van veren en een sigaret in zo’n lang sigarettenpijpje met naast mij Karolien in een gele dertiger jaren jurk.’
Tekst loopt door onder afbeelding
Voor de grap trouwen
‘Tijdens de week hadden we elke avond straatfeesten in de Paardenstraat en was de Vivelavie elke avond open. Verder organiseerden we vier vrouwenfeesten in Marcanti en deed ik samen met Karina de horeca voor de White Party in het Stedelijk Museum, waar iedereen in het wit gekleed ging.
‘De vier feesten in Marcanti hadden als thema Apocalypse – met donder en bliksem, Dizzy Snow – met zo’n sneeuwkanon, Western en Love, waar je voor de grap kon trouwen en waar een vriendin van mij, Fieke van Heeks, de trouwambtenaar was.’
Ik had zoveel energie
‘Iedereen heeft zich uit de naad gewerkt. Henk en Stella waren de bedrijfsleiders en Pieternel was verantwoordelijk voor de bevoorrading. Er stond een enorme koelwagen in de Bakkersstraat en van daaruit bevoorraadde zij alle bars. Ik was trots op mijn drie managers, ze deden hun werk volledig zelfstandig en erg goed. Zelf vloog ik, vaak per taxi, al die dagen van hot naar her – control freak als ik ben. De feesten werden goed bezocht, er heerste een hele leuke sfeer.
‘Ik heb mijn werk altijd zo graag gedaan! Ik had zoveel energie, zo’n drive – allemaal adrenaline natuurlijk.’
Tekst loopt door onder afbeelding
Zó veel nationaliteiten bij elkaar
‘Ik heb van alles wat er in die week in de stad gebeurde maar weinig meegemaakt. Wel was ik bij de Opening en de Sluiting in de ArenA. Waanzinnig leuk. Dat vergeet ik nooit meer. Ik was zo trots dat ik deel uit mocht maken van dit gebeuren en trots dat ik met mijn feesten de gasten een leuke herinnering aan deze happening heb kunnen meegeven.
‘En tot slot dat de binnenstad van Amsterdam regenbooggekleurd was met zowel vlaggen als mensen met zo veel nationaliteiten.
‘Ik vind het verschrikkelijk hoe het nu met de acceptatie van lhbti+’ers gesteld is. Soms heb ik het gevoel dat we alles voor niks gedaan hebben, dat we weer terug de kast in gaan. Het is niet meer zo vrij als toen. Ik ben wel blij dat ik nog een steentje bij kan dragen door ambassadeur van de Pride te zijn.’