Een van de vier festivals van het cultuurprogramma van Gay Games Amsterdam 1998 was het korenfestival waaraan zo’n 100 koren deelnamen.
Hoogtepunt was een uitverkocht gala op 7 augustus in het Concertgebouw. Het gala werd afgesloten met de hymne ‘The Rhythm of the Rainbow’ van Alan Belk en Daniel Cohen die speciaal voor de Amsterdamse Gay Games gecomponeerd was.
Noot aan de Man
Herman Boers was betrokken bij de organisatie van het Korenfestival. Zijn man Jos was lid van het koor Noot aan de Man, de gastheer van het festival.
Herman: ‘Jos was al vele jaren seropositief en ik had nooit verwacht dat we nog samen de Gay Games zouden meemaken. Heel bijzonder was dat voor ons.
‘De organisatie van het festival kostte heel veel tijd, maar het was de moeite meer dan waard gezien alle enthousiaste reacties van de honderden zangers en zangeressen van de deelnemende koren uit de hele wereld en vooral de nog enthousiastere reacties vanuit het publiek. Ik stond regelmatig met tranen in mijn ogen te kijken en te luisteren.
‘Ook bijzonder was het dat ik op de eerste dag van het Korenfestival jarig was. Van Jos had ik een paar weken eerder mijn allereerste mobiele telefoon cadeau gekregen. Dan was ik beter bereikbaar vond hij. Hij had speciaal een makkelijk te onthouden telefoonnummer uitgezocht, dat ik nu, 25 jaar later, nog steeds gebruik.
‘Dankzij mijn mobieltje ben ik voor altijd verbonden aan de Gay Games in 1998 en aan Jos, die in 2000 overleed.’
Tekst loopt door onder de afbeelding
Met een Albert Heijntasje De Arena binnenlopen
‘Tijdens de Sluitingsceremonie in de Amsterdam Arena op 8 augustus gebeurde er nog iets grappigs.
‘Een oud-collega van mij – hetero – was begeleider van één van de Amerikaanse koren die overgekomen waren. Ze stond bij de Arena op haar koor te wachten toen ze tot haar verbazing een regenboogvlag in de handen geduwd kreeg en aangespoord werd te gaan lopen. En zo liep ze als eerste de Arena binnen met een Albert Heijntasje in haar handen. Ik wist dat niet, maar ik had wel een foto gemaakt van dat moment. Achteraf pas zag ik dat het Anneke was.
‘Maar het meest bijzondere vond ik dat je in de hele stad – zelfs in Zuidoost waar we woonden – regenboogkleuren en gele Gay Games vlaggen zag en vrolijke, lachende mensen, hand in hand, die zich vrij en veilig voelden. Voor het eerst ervoer ik hoe het voelt om geen minderheid te zijn. Iets om nooit te vergeten.’
Coverfoto: Noot aan de man in Concertgebouw