Inclusief sporten is nog steeds geen vanzelfsprekendheid anno nu, bijna 25 jaar na de Gay Games. Dat bleek tijdens een landelijke dag half november in Amsterdam van Queer&Sport met als motto jezelf zijn in beweging. Onderwerp is de veiligheid en inclusie in de sportwereld.
Door: Marc van den Broek
Er wordt veel over gepraat, maar veel sporters voelen zich nog steeds niet altijd erg welkom bij een ‘reguliere’ club. Het congres was een inspirerende dag waarop meer dan 140 (queer)sporters, coaches, trainers, onderzoekers, bestuurders, beleidsmakers, sportdeskundigen en politici op af kwamen.
Met Andrea van Pol als bezielende dagvoorzitter en debatleider Rivkah op het Veld (sportpresentator en verslaggever NOS).
Jubilea
De aanleiding van het congres waren de diversie jubilea van queer-sportorganisaties. Het initiatief kwam van zwemvereniging Gay Swim Amsterdam (GSA) die dit jaar 25 jaar bestaat. Tal van andere organisaties die wat te vieren hadden, werkten mee aan het congres, zoals Tijgertje die dit jaar het 40-jarig jubileum viert.
Daarnaast ondersteunde het queer-sportplatform (Pride and Sports) deze congresdag. Ook voor het jubileum van de Gay Games volgend jaar zomer stond een congres op de wensenlijst, maar twee congressen over min of meer hetzelfde kort naar elkaar was geen goed idee. Daarom hebben we als Gay Games Amsterdam meegepraat over het congres.
Voor alle clubs geldt dat feesten en vieren belangrijk is, maar je moet ook stilstaan bij waar je mee bezig bent. Dus terugblikken, waar staan we nu en waar willen we heen.
Met ‘jezelf zijn in beweging’ als gemeenschappelijke factor, want sport betekent ook meedenken, meepraten, meedoen en meevieren. Kun je jezelf zijn in de sport, was de hamvraag. Wat kunnen we samen en ieder voor zich de komende vijf jaar doen om het sportklimaat voor iedereen merkbaar veiliger en inclusiever te maken?
Er moet nog veel gebeuren om sport inclusief te maken, was de mening. Er zijn geen openlijk homoseksuele profvoetballers, spreekkoren bij voetbal over homo’s zijn aan de orde van de dag. Er is gedoe met de one love armband tijdens het omstreden WK-voetbal in Qatar.
Veel topsporters die wel queer zijn, vooral mannen, voelen zich niet prettig bij een topsportclub. Voor vrouwen ligt dat anders. En voor trans personen is nog veel te winnen. De topsport worstelt met de vraag of een trans vrouw mag uitkomen in een kampioenschap. Veel cis-vrouwen hebben daar moeite mee. En voor veel trans personen is het meedoen aan sport niet vanzelfsprekend, vooral bij clubsporten.
Marijn van Ballegooijen, wethouder diversiteit van Amstelveen, opende de dag. Er is veel te winnen, zegt hij. Maar: ‘Er is nu een positieve energie om stenen neer te leggen dat er iets moet gebeuren om jezelf in de sport te kunnen zijn.’
Tekst loopt door onder de afbeelding
Beter samenwerken
De dag bestond uit een optreden van het zangkoor Manoeuvre en lezingen en discussie over allerlei onderwerpen. In de middag waren er workshops onder andere over de Gay Games. Wat heeft dat evenement gebracht en moeten we hiermee door?
Dat het veel heeft gebracht is duidelijk, maar of er nog een keer zo’n groot evenement moet komen geconcentreerd rond sport en cultuur is de vraag. Veel mensen voelen ervoor dat sport een vast onderdeel wordt van grote queer-evenementen zoals Amsterdam Pride of World Pride.
Ook de vraag of queerclubs zelf inclusief genoeg zijn, zette de tongen in beweging. Dat kan beter. Inclusiviteit moet bij elke algemene ledenvergadering op de agenda staan. En er moeten nog meer bruggen worden geslagen naar de reguliere sport, vindt Queer and Sports het platform van queerclubs.
‘We werken aan een veilige en inclusieve sportwereld, maar dat doen we samen door juist een brug te slaan naar de reguliere sportwereld’, zegt voorzitter Jan Pieter de Lugt. ‘Ook moeten de (queer)clubs onderling beter samenwerken.’
Bekijk het verslag van MVS over het congres op YouTube (35 min):