Elke deelnemer aan Gay Games Amsterdam 1998 ontving een kleurrijke accreditatiepas, die je om je nek kon hangen en waarmee je gratis met het OV kon reizen en natuurlijk activiteiten kon bezoeken.
Janine van Doorn, destijds assistent van de manager cultuur en nu lid van de initiatiefgroep Gay Games Amsterdam 1998-2023 bewaart een dierbare herinnering aan deze pas.
Janine: ‘Een bijzonder moment beleefde ik de dag voor de Openingsceremonie. Ik liep terug naar het station en een andere lesbo kwam aanlopen die al haar accreditatiepas om haar nek had hangen. We hadden allebei zo’n blik van: Dit gaat onze week worden! De stad is nu even van ons. We zijn in de meerderheid. Dat zal ik nooit vergeten. Dat gevoel was uniek, echt ongekend.’
In de dagen erna kwam je overal mensen met de pas om hun nek tegen, in de tram, in de cafés en winkels overal op straat. Er waren bijna 16.000 deelnemers.
Janine: ‘De Gay Games kan als werkervaring voor mij nooit meer overtroffen worden omdat het zo’n mega-evenement was. Om daarin een klein radertje te hebben mogen zijn, een constante factor in het cultuurprogramma, was heel bijzonder.
‘Margaretha Louwers werd de uiteindelijke manager cultuur en heeft goede mensen op de juiste plekken gezet. Ze durfde eisen te stellen aan de vrijwilligers. Het moest gewoon goed georganiseerd worden. En zij besefte dat zichtbaarheid confronteert en dat Gay Games zo’n confrontatie was. Door de Gay Games moest iedereen over homoseksualiteit gaan nadenken. Die zichtbaarheid in de stad werd ook gecreëerd door al die duizenden mensen met hun accreditatiepassen en al die vlaggen op de trams en overal in de stad. Daar krijg ik nu weer een brok van in mijn keel.’
Tekst loopt door onder afbeelding
‘Een reünie in 2023 zou ik super leuk vinden, maar ook iets met het thema zichtbaarheid. Een Gay Games monument is er nooit van gekomen, maar wat zou het leuk zijn als er een aandenken komt…
‘Het is voor heel veel mensen een hoogtepunt in hun leven geweest en als je het niet herdenkt, lijkt het alsof het niet bestaan heeft. Het is belangrijk dat de Gay Games gedocumenteerd wordt, want als je het niet kan ‘bewijzen’ in de geschiedenis is het niet gebeurd. En herdenken legt een link naar het heden en naar de toekomst.
‘Ik zie bij jongeren meer openheid. Jongens en meisjes durven te zeggen dat ze op beide seksen vallen. Voor biseksualiteit en voor mensen die transgender of intersekse zijn is meer aandacht. Die groepen vielen in 1998 nog buiten de boot.
‘Ik wil 25 jaar Gay Games Amsterdam vieren, om mensen weer een hart onder de riem te steken, in het buitenland maar ook hier. Nog steeds kan niet iedereen zichtbaar zijn, omdat dat soms levensgevaarlijk is. In Nederland kunnen wij dat wel en natuurlijk moet het in 2023 een inclusief feestje worden, voor alle Amsterdammers.’