Bij de voorbereidingen van de Gay Games waren e-mail en internet nog geen gemeengoed. De communicatie verliep grotendeels via papier: er was een Engelstalig blad Friendship waarop deelnemers zich konden abonneren en een blad voor de vrijwilligers dat Inzet heette.
De redactie bestond – hoe kan het ook anders – uit vrijwilligers. Coen Bosselaar die als volleyballer meegedaan had aan de Games in New York vroeg teamgenoot Ronald Annaert hem op te volgen toen hij verhuisde. En zo kwam het dat Ronald hoofdredacteur van Inzet werd.
Begin 1997 veranderde de vormgeving. Er kwam kleur in en per aflevering groeide het formaat. ‘Dit maakt de stijgende spanning en inspanning zichtbaar’, schrijft Ronald in het voorwoord van de eerste geel-paars gekleurde versie.
Floppydisk
‘We probeerden als redactie alle facetten van de enorme organisatie te belichten. Zo kwam ik in aanraking met allerlei activiteiten waar ik geen weet van had. Wist ik veel wat een skiff was.
‘Als team hadden we een goede vibe. We vulden elkaar aan zodat het goed leesbare stukken werden. Gaandeweg werden we een goed geoliede machine. Over machine gesproken: we tikten onze verhaaltjes wel op een PC, maar die moesten vervolgens op een floppydisk gezet worden en meegenomen naar kantoor voor de lay-out.’
Tekst loopt door onder de afbeelding
Crowdfundingsactie avant la lettre
‘Het meest trots ben ik op ‘FRIENDS for Gay Games Amsterdam 1998’ dat we na afloop als bedankje voor alle vrijwilligers gemaakt hebben. Het plan was een boek met heel veel foto’s en wat interviewtjes te maken, maar toen was er in augustus 1998 ineens geen geld meer.
‘Toch hebben we samen met Kees Ruyter de plannen doorgezet. Via een crowdfundingsactie avant la lettre zamelden we genoeg geld in om de kosten te dekken en ook nog een feestelijke uitreiking van het boek te kunnen bekostigen. Daar stond ik dan in januari 1999 in het COC Rozenstraat een speech te houden met naast mij een doventolk.
‘Ook hebben we met z’n allen op de fiets door heel Amsterdam voor de distributie aan de niet-aanwezigen gezorgd. Het is nog steeds een prachtig boek, waar je met plezier in bladert. Alle namen van de vrijwilligers die zich ingezet hebben staan erin.’
Onvoorwaardelijk
‘De Gay Games zelf waren voor mij een week van plezier, zichtbaarheid en herkenbaarheid. De stad was even van ons, wij waren de norm. Hiermee heeft Amsterdam wat mij betreft geschiedenis geschreven.
‘Dat respect is nu wel een stuk minder geworden. Je had op een stijgende lijn gehoopt, of op z’n positiefst een gelijkblijvende sfeer. Maar die is helaas veranderd en dat heeft naar mijn gevoel met de sociale media te maken waarop iedereen zijn eigen waarheid de wereld in kan slingeren.
‘Ik vind de tekst die een van de vrijwilligers over de stad Amsterdam schreef heel mooi: “Hoe je ons ontvangen hebt (…). Het was onvoorwaardelijk en dat maakt je tot een dame van wereldklasse.”‘
Coverfoto: Ronald Annaert met ‘Friends’