Marian Bakker vond het tijd worden dat ook Paul van Yperen zijn herinneringen deelde. Zij verleidde hem met zes foto’s.
Wat heerlijk is het toch dat Marian overal als een fly on the wall bij was toen we de Gay Games aan het voorbereiden waren. Uniek zo’n fotoverslag.
Bovenstaande foto was bij de opening van het Callcenter boven de April in de Reguliersdwarsstraat. Ik stel vragen aan politicus Peter Rehwinkel, later onder meer burgemeester in Groningen. Hij deed mee aan het tennistoernooi. Op de achtergrond staat Ellie Lust, of haar tweelingzus. Zij zaten allebei in het Dutch (volleybal) Dreamteam.
Erg leuk dat de Amsterdamse horeca deze plek beschikbaar stelde, waar alle deelnemers en bezoekers uit de hele wereld telefonisch terecht konden met hun vragen. En die telefoon met van die drukknoppen…
Tekst loopt door onder de afbeelding
Ook een foto van de opening van het Callcenter. Ik herken onder meer Lydia Zijdel, Ed van Betuw, Marc van den Broek en Arthur van Schendel. Helemaal links staat Liesbeth van Houten, die het Callcenter coördineerde.
We lachen om het allereerste telefoongesprek dat Kees Ruyter (buiten beeld) voerde. Opeens ging de telefoon … Margreet Dolman aan de lijn! De sfeer zat er meteen goed in en zo bleef dat in mijn herinnering.
We hebben later Paul Haenen gevraagd om tijdens de persconferentie in de Amsterdam ArenA ook te bellen, maar toen met Mathilde Santing. Ik herinner me dat zij gezellig babbelden over die hele knappe, donkere meneer die naast Mathilde in het panel zat, ex-profvoetballer Wensley Ton (tegenwoordig Wensley Garden).
Ik ben Paul Haenen enorm dankbaar dat hij dit wilde doen en had gehoopt en verwacht dat hij of Margreet ook een rol zouden krijgen in de Gay Gamesweek. Dat is door allerlei redenen buiten mij om nooit gebeurd. Dit is voor mij een pijnpuntje gebleven. Excuses, Paul! Je was een geweldige Gay Gamesambassadeur.
Tekst loopt door onder de afbeelding
Geweldige foto van de persconferentie in de Amsterdam ArenA. De dames en heer in die fraaie kostuums waren onderdeel van een grappige act die in de ArenA plaatsvond onder leiding van twee creatieve mannen, Richard Keldoulis en Elard Diekman. De eerste kwam uit Australië en de ander staat hier op de foto.
Zij waren onder meer verantwoordelijk voor de Gay Games boot die in 1997 aan de Canal Parade meedeed. Spectaculair! Ze waren creativo’s uit het netwerk van Kees Ruyter. Later waren zij samen of apart verantwoordelijk voor onder meer Pink Point Amsterdam en Club Church.
Van mensen als Kees, Richard en Elard heb ik geleerd dat je je boodschap altijd creatief moet verpakken, pas dan komt ie goed over. Maar waar ik die luchtzoen aan te danken had weet ik niet meer.
Tekst loopt door onder de afbeelding
Oh, dit was zo koud. Zandvoort, 1 januari 1998. Iemand had bedacht dat we een alternatieve Nieuwjaarsduik als publiciteitsstunt moesten doen. Natuurlijk deed ik mee. Ik was er als eerste in en, zoals Marian heeft vastgelegd, ook weer als eerste uit.
Mijn man Ivo en onze beste vriendin Roos stonden met een handdoek klaar.
Daarna was er jenever en erwtensoep (met dank aan een lokaal hotel waar een Gay Games vrijwilliger werkte) en een massage van Martin, de man van Jip van Leeuwen. Want echt, het was veel kouder dan het op de foto lijkt, maar het was ook heel erg leuk. En de volgende dag stonden we in De Telegraaf!
Tekst loopt door onder de afbeelding
Dit is een deel van de ploeg waar ik mee samenwerkte aan de communicatie voor Gay Games Amsterdam 1998.
Onze creatief directeur was Kees Ruyter met wie ik achteraan sta. Direct voor ons staat Liesbeth van Houten die het Callcenter en de ontvangst- en informatiebalies leidde.
Voor haar staat stagiaire Susanna Tol, die me bij de persvoorlichting assisteerde. Fijne collega. Als niet-lhbti+’er keek zij aanvankelijk lichtelijk verbaasd en geamuseerd rond in de zoemende bijenkorf aan de Nieuwezijds Voorburgwal, stortte zich enthousiast op al het werk en werd al gauw zo’n spil dat wij haar na haar stage niet konden laten vertrekken.
Om haar heen staan allemaal leuke mannen onder wie Erik Swierstra, Erik Musch en Eugène Litamahuputty. Die spetter linksvoor was de knappe maar vooral ook sympathieke assistent van Kees. Wat een heerlijke ploeg was dit.
Tekst loopt door onder de afbeelding
Met gebarentolk Maloush Köhler doe ik een presentatie voor de Deaf Access-groep, die Gay Games Amsterdam 1998 toegankelijk maakte voor dove en slechthorende mensen.
Bij de vierde Gay Games in New York raakte Maloush geïnspireerd door hoe de Verenigde Staten voorliepen op het gebied van toegankelijkheid. Zij besloot zich in te zetten om ook de Amsterdamse Gay Games toegankelijk te maken en coördineerde de Deaf Access groep.
Overal waren tijdens de Games gebarentolken bij, zelfs bij musicals en Maloush werd voor veel bezoekers een bekende verschijning. Onze eigen Irma Sluis!
Gay Games Amsterdam 1998 trok zo’n honderd dove deelnemers en nog 250 dove of slechthorende bezoekers. Voor hen was er ook een specifiek programma dat tweehonderd deelnemers trok. Dat is echt iets om achteraf trots op te zijn.