Marc van den Broek, die samen met Bob van Schijndel in het prille begin de PR voor Gay Games Amsterdam 1998 deed, spitte in zijn archief en vond het nieuwsitem van het achtuurjournaal waarin – heet van de naald – bekend werd gemaakt dat Amsterdam de Gay Games mocht organiseren.
Bekijk het fragment:
En lees Marcs relaas over die spannende uren vóór de bekendmaking en hoe de uitslag in no time het journaal haalde.
Coverfoto: Marc van den Broek, 22 juni 2023, Gay Gamestentoonstelling Amsterdam Museum
Ons bid stond als een huis
‘Met koffertjes vol promotiemateriaal namen we met z’n twaalven in november 1993 het vliegtuig naar Washington. De missie was bijzonder: deze groep enthousiaste mensen wilde voor de eerste keer in de geschiedenis de Gay Games naar Europa, om precies te zijn naar Amsterdam, halen.
‘Het lukte. Terecht. Ons bid was verreweg het beste van de drie. Ook Sydney en Atlanta presenteerden zich voor de Federation of Gay Games (FGG). Sydney had als nadeel dat het in een uithoek van de wereld ligt en Atlanta zou de zoveelste Noord-Amerikaanse stad zijn geweest die de spelen organiseerde. En ons bid stond als een huis.
‘Achteraf gezien zeg je: een gelopen race, maar zo voelde het op dat moment helemaal niet. Temeer omdat we het NOS Journaal getipt hadden om te komen filmen in Washington. Het zou wel erg sneu geweest zijn als ze de reis voor niks hadden gemaakt.’
Hij rammelde met de sleutels
‘De toespraken van Marjo Meijer (voorzitter), Joseph Los (financiën) en Jip van Leeuwen (sport) werden gefilmd. Jip maakte indruk met een sleutelbos. Op de vraag hoe het met de sportaccommodaties zat, rammelde hij met de sleutels en antwoordde hij met zijn grootste glimlach: “Don’t worry. Ik ben van de gemeente en wij hebben de sleutels van de meeste sportvoorzieningen.”
‘Om de NOS verder te bedienen was lastig. De uitslag van de stemming zou pas zaterdag omstreeks zeven uur ‘s avonds (Nederlandse tijd) bekend zijn en het item stond gepland voor het achtuurjournaal. Het was dus krap, maar de oplossing was simpel: ik zou de uitslag meteen doorbellen naar Bob van Schijndel in het kantoor van het COC, waar een camerateam van de NOS en een stuk of twintig vrijwilligers klaar stonden – met een fles champagne.’
“Marc, hebben we het?”
‘In Washington stond ik in de startblokken om direct naar de telefooncel te kunnen hollen zodra de uitslag bekend was. Mobieltjes hadden we nog niet. Om half acht Nederlandse tijd kwam eindelijk het hoge woord eruit. “Amsterdam”, schreeuwden de voorzitters van de FGG Rick Peterson en Susan Kennedy. De telefooncel was gelukkig vrij, ik wierp munten in de gleuf en draaide Amsterdam.
‘Bob nam meteen op: “Marc, hebben we het?” “Ja!”, en de rest is geschiedenis. Een enorm lawaai brak los aan de andere kant van de lijn. De NOS filmde en scheurde met een motor naar Hilversum. De kers op de taart. Dat Amsterdam de Gay Games had binnengehaald was het laatste onderwerp van het achtuurjournaal op die zaterdag 13 november, ruim een half uur na de bekendmaking. Mooier kon het niet.’
Een fantastische start
‘Het feestgedruis van de eigen delegatie heb ik moeten missen. Knuffels, tranen, hugs, er sneuvelde een bril. Pas toen de rust was weergekeerd kwam ik terug met mijn duim omhoog. Gelukt!
‘Maar niet iedereen was gecharmeerd van dit snelle werk. De reactie van de voorzitters van de FGG kwam als een koude douche. We hadden het bid nog geen tien seconden binnen of we hadden al een grote fout gemaakt, vonden ze. De Federation had dit op een later moment zelf bekend willen maken met een persbericht. Het zij zo. Gay Games Amsterdam maakte een fantastische start!’
