Niels Wolf was vrijwilliger in het Accreditatieteam dat in de Stopera de deelnemers ontving en registreerde. Iedereen kreeg een badge die je om je nek kon hangen en waarmee je o.a. toegang had tot bepaalde evenementen en gratis met de tram kon.
Coverfoto: Een deel van het Accreditatieteam, derde van links: Niels
Ze wilde iets terug doen
‘Vooraf hadden we een paar trainingen in het ING-gebouw. Harm uit Utrecht was onze coördinator en verder zaten o.a. Anton, Donnie en Pauline in het team.
‘De dagen voor het begon waren we al bezig in de Stopera. Op 1 augustus werkten we in shifts. Ik kon bij de Openingsceremonie zijn, maar moest halverwege terug voor mijn dienst. Het leukste was dat we die nacht openbleven. Mensen arriveerden ’s nachts op Schiphol en kwamen naar de stad. We hadden dus voortdurend mensen uit alle werelddelen aan onze balie.
‘Die nacht ontmoette ik Pauline. We raakten aan de praat, ze was niet ‘van de familie’, maar haar broer was aan aids overleden en zij wilde iets terugdoen. Nu, na 25 jaar, zijn we nog steeds dikke vrienden!’
Tekst loopt door onder de afbeelding
Zichtbaar voor iedereen
‘Die badge heeft voor mij persoonlijk veel betekend. Ik realiseerde me ineens dat ik daarmee zichtbaar was voor iedereen en dat ik bij de community hoorde. Het was een soort tweede coming out: nu weet iedereen het, de buren, mensen op straat en in de tram.
‘Vanaf toen ben ik me meer gaan inzetten voor de community. Ik was al 46 en altijd wat terughoudend. Zo van: je hoeft het toch niet te zeggen. Toen opeens voelde ik: ik sta ervoor en ik kom er voor uit! Ook op m’n werk.’
Dubbel spannend
‘De mensen die die nacht binnenkwamen uit al die landen waar niks mocht waren zo geëmotioneerd. Soms zelfs in tranen. Dat dit zomaar kon, hier in Amsterdam! Heel persoonlijke verhalen kregen we te horen en dat gaf ons een andere blik op de Gay Games.
‘We realiseerden ons dat we hier zo met onszelf bezig zijn en beseften toen pas écht hoeveel dit betekende voor mensen uit landen waar je er niet mocht zijn als lhbti+’er. Ze vertelden verhalen dat ze met smoesjes hiernaartoe waren gekomen omdat niemand het mocht weten. Het werd zo concreet. We kregen veel meer zicht op hoe we hier in Nederland allerlei verworvenheden al als vanzelfsprekend ervoeren.
‘Midden in de nacht bereikte ons het bericht dat alles afgeblazen zou kunnen worden vanwege de financiële problemen. Er kwamen mensen aan de balie met de vraag of wij wat wisten. Het was heel verwarrend, want waar zouden al die mensen dan naar toe moeten? Zo werd het dubbel spannend. Gelukkig heeft burgemeester Patijn de Games gered.
‘Die nacht vergeet ik nooit meer, er gebeurde zoveel, maar ons gevoel was: we hebben een plek en die gaan we innemen.’
Leuk en goed Niels, je bent genoemd!