Een delegatie van twaalf mensen wist in 1993 de Gay Games naar Nederland te halen. Amsterdam versloeg in Washington de favoriete kandidaatssteden Sydney en Atlanta. Marjo Meijer was als eerste bestuursvoorzitter van Gay Games Amsterdam 1998 lid van de delegatie. Cruciaal was het Bidbook, met daarin de plannen voor Gay Games Amsterdam 1998.
Marjo: ‘Onze initiatiefgroep bestond uit vijftien tot twintig vrijwilligers. We moesten een Bid gaan schrijven en hebben toen een aantal mensen gevraagd een specifiek onderdeel te schrijven.
‘Het bestuur coördineerde dit. Zo vroegen we bijvoorbeeld aan Jip van Leeuwen om het sportgedeelte voor te bereiden. Dan bespraken we het concept, gaven onze feedback en dan kwam er een definitieve versie. Zo ging dat met alle onderdelen.
‘Het Housing project, waarbij Amsterdammers onderdak aan deelnemers verlenen, hadden we meteen al bedacht. Ook hadden we een botenparade van medaillewinnaars en muzikanten voorafgaand aan de Closing Ceremony opgenomen in het Bid.’
Cultuur kon ze geen bal schelen
‘De Federation of Gay Games was erg onder de indruk van de sportaccommodaties. Dat culturele festival kon ze geen bal schelen, maar in het Bid stonden al wel het Vertelfestival, aandacht voor aids en spiritual ceremonies. We dachten toen dat we aan 900 vrijwilligers genoeg zouden hebben, maar dat werden er wat meer… 3000!
‘We hadden een groot Comité van Aanbeveling en een internationaal netwerk die ons ondersteunden. Wat mij het meest raakte waren de steunbetuigingen van homo-lesbische organisaties uit Oost-Europa – de muur was nog niet zo lang geleden gevallen.
‘Ook hebben we goed samengewerkt met de EGLSF, de European Gay and Lesbian Sports Federation. De Federation was ook erg onder de indruk van hoe krachtig ons Bid geïntegreerd was in de Amsterdamse samenleving.’
One clear winner
‘In Washington had iedereen een uur om te presenteren. Atlanta begon. Ze kwamen met een presentatie die zo langdradig was dat federatiemensen wegliepen om koffie te gaan drinken. Dat gaf mensen van ons de gelegenheid achter hen aan te gaan om alvast wat te babbelen.
‘En toen kwamen wij.
‘Ik deed de presentatie van het bid en Joseph Los, de penningmeester, lichtte de financiële planning toe. Met zijn twaalven sloten we af met de yell: “We’re committed, we’re organised, we’re ready!” Dat was ook echt wat we voelden.
‘We kregen een daverend applaus. Exact om 11 uur werd schriftelijk gestemd en om 10 over 11 werd bekend dat er one clear winner was, meer niet. Eerder was besloten dat de uitslag in de middag bekend gemaakt zou worden.’
Ik werd de lucht in getild
‘Na zeven zenuwslopende kwartieren brak het uur U aan. Als één blok stond het Amsterdamse team bij elkaar. Atlanta: 2 votes. Sydney: 14 votes… Wij stonden achterin die vergaderzaal achter de leden van de Federatie.
‘Ik stond toevallig voor Jip van Leeuwen en ik voelde dat ik de lucht in werd getild. Mijn bril viel stuk. Het was zo waanzinnig.
‘Een cameraploeg uit Washington had onze presentatie gefilmd en een half uur nadat we het Bid gewonnen hadden was het in Nederland op het journaal te zien. Tegelijkertijd zag je Bob van Schijndel en een groep vrijwilligers die aan de telefoon in Amsterdam de uitslag volgden. Het was super.’
