KLM was een van de grote sponsoren van de Gay Games, opmerkelijk omdat het bedrijf niet vooropliep als het om gay rights ging. Iedereen die er toen bij was herinnert zich de ansichtkaarten met zwanen en veel blauw. Hoe die tot stand kwamen vertelt Hugo Lingeman, destijds ‘opperhoofd internet’ zoals hij het zelf noemt.
Het bleef balanceren
‘Ik kwam min of meer toevallig bij de KLM terecht. Eind jaren zeventig was het in Nederland moeilijk om aan een baan te komen, maar bij KLM zochten ze personeel. Ik dacht dat ze me nooit zouden aannemen met mijn lange haar, spijkerbroek en oorringetje, maar het gebeurde toch.
‘Vijf jaar heb ik met veel plezier als steward gevlogen, maar het was niet iets wat ik voor altijd wilde. Ik had mijn studie HEAO inmiddels afgemaakt en kon aan de grond gaan werken bij de afdeling marketing en communicatie.
‘Bij KLM was niks geregeld voor homoseksuelen – geen partnerpensioen, geen mee-vliegregeling voor partners, maar onofficieel kon er veel. Langzaamaan veranderde er wel iets, maar het bleef balanceren. Er waren soms officiële diners, waar je geacht werd met je partner te verschijnen. Ik was samen met mijn toenmalige vriend in die tijd het tweede homostel dat aan zo’n diner aan mocht zitten. Iedereen wist dat ik homo was, maar ik was niet activistisch. Ik ging mee met de flow, zonder mezelf te ontkennen.’
We hebben homo’s nodig
‘Op een dag komt Emily ons kantoor binnenstormen: “We hebben homo’s nodig.” Ik was perplex. “Doe je mee?” Zo open was het er nog nooit aan toe gegaan. Ze was een trainee, een generatie jonger dan ik en deed voor KLM de communicatie met de Gay Games. Het reclamebureau dat de campagne had bedacht wilde een referentiegroep om te checken of hun ideeën zouden aanslaan. Onder andere die ansichtkaarten waar een twist in moest zitten.
Tekst loopt door onder de afbeelding
‘Dat was heel gewaagd voor KLM omdat ze ook op landen als Saoedi-Arabië vlogen. Als ik die kaarten nu zie vind ik ze wel wat oubollig…, maar als groepje hebben we ontzettend veel plezier gehad.
‘Er bleek dus meer mogelijk dan ik dacht. Die directie heeft zich natuurlijk afgevraagd: is het slim om aandacht te besteden aan die Gay Games, maar realiseerde zich ook dat de doelgroep veel tweeverdieners kent, doorgaans geen kinderen had, reislustig is – kortom alle vinkjes aanwezig. Er zat niet veel ideologie bij, denk ik. Ik hoop eigenlijk dat ze het ook zagen als een gebaar naar de vele gays binnen KLM.’
Een tweede coming out
‘Tijdens de Gay Games had ik een week vrij genomen, ik dacht ik moet me er maar in onderdompelen. Als KLM’ers zaten we met wat buitenlandse collega’s bij de Openingsceremonie in de ArenA. Burgemeester Patijn nam het woord, dat maakte indruk. Kok zat er ook: dat is onze prime minister, ze konden het niet geloven.
‘Ik dacht dat ik behoorlijk out was, maar naar mijn gevoel beleefde ik toen een soort tweede coming out. Een heel nieuwe fase. Dat je in de Leidsestraat loopt en denkt: nu is iedereen zo. Ik leefde toch meer in de kast dan ik dacht. Op maandag, als iedereen praat over wat ze het weekend hebben gedaan, was ik misschien toch terughoudend – daar werd ik me bewust van in die week. De vrijheid die je die hele week voelt. Echt een warm bad. Ik was begin 40, het was een van de topweken uit mijn leven.’
