In de jaren tachtig begon Marischka Bours in Nijmegen met danslessen voor vrouwen die met vrouwen wilden dansen. Al snel kwamen er op meer plaatsen in Nederland same sex-dansscholen van de grond.
Hoogtepunt van deze kleine revolutie werden de ballroom-danswedstrijden tijdens Gay Games Amsterdam 1998 waaraan ruim 250 internationale paren meededen. Marischka Bours en Heleen Woelinga waren de coördinatoren van dit onderdeel.
In 2022 co-organiseerde Marischka het dansen tijden Eurogames Nijmegen.
Coverfoto: Marischka Bours (foto Mac Siers Imaging)
Absoluut niet vrijblijvend
Marischka: ‘Een van mijn herinneringen is dat het geen clubje was dat bij elkaar kwam om ‘iets leuks’ te doen. Het was absoluut niet vrijblijvend. Voor alle sporten gold: of je doet het goed, of je doet het niet. Wij wilden iets goeds leveren voor álle deelnemers, maar ook voor onszelf.
‘Eerder hadden we geprobeerd om onze paren aan ‘heterowedstrijden’ te laten deelnemen, maar dat is niet gelukt. Daarover is zelfs een rechtszaak aangespannen bij de Commissie Gelijke Behandeling. Het was zó confronterend dat wij zover moesten gaan om als same sex-paren te kunnen dansen! Het probleem is dat heteroparen aan alle wedstrijden kunnen meedoen, terwijl same sex-paren dat anno 2023 nog steeds niet mogen en dus ook veel minder kunnen oefenen.
‘Uiteindelijk heeft de Nederlandse Bond van Dansleraren wel meegewerkt aan de Games. Iedereen mocht meedoen in 1998. We hadden een sportzaal met 4 duizend mensen. Dat was heel groot. De officials waren allemaal bloednerveus. Konden zij hun kwaliteiten als jurylid inzetten? Zouden de bonden hen erna blijven accepteren? Gelukkig is dat allemaal geen probleem geweest’
Tekst loopt door onder de afbeelding
Op wolken
‘Bij stijldansen zie je wie met wie danst en snap je meteen voor wie de Gay Games bedoeld zijn. Het is heel zichtbaar. Dat toernooi werd erg leuk en spectaculair. Het was misschien de tijdgeest, maar we hebben lang op wolken gelopen. De trotsheid van al die mensen die in Amsterdam bij het ballroomdansen waren! Dat trotse, overweldigende gevoel heeft jaren geduurd.
‘Dat we met zijn allen zo’n groot evenement hebben georganiseerd, heeft heel veel betekend. Iedereen had daarbij een eigen inbreng. Iedereen had een kwaliteit in huis en dat kwam allemaal samen tijdens de Gay Games. Als ik daaraan terugdenk, dan voelt het zoals een van mijn kleinkinderen zegt: Oma, ik word zo warm in mijn hartje.’
Die sfeer vergeet ik nooit meer
‘In 1998 werd de stad als het ware overgenomen door lhbti+-personen. Er hing een soort roze wolk boven en in de stad. Die sfeer vergeet ik nooit meer, het was een wereld waarin je altijd wilde blijven wonen… Achteraf klinkt dat raar, maar het was echt zo. Mensen die dat niet meegemaakt hebben kunnen dat nauwelijks bevatten.
‘Mijn passie lag in het vechten voor same sex-paren in het dansen. Het gaat erom dat mensen met elkaar kunnen dansen en gelukkig kunnen zijn, en dat hun prestatie goed wordt beoordeeld door een competente, gekwalificeerde jury. Als het zover was gekomen dat damesparen en herenparen in de ‘heterowedstrijden’ mee hadden kunnen doen, had ik dat geweldig gevonden.
‘Tijden zijn gelukkig toch een beetje veranderd want tijdens EuroGames 2022 in Nijmegen stond de bond voor ons klaar en heeft uitstekend werk geleverd.’
Dit is een fragment uit het ervaringsverhaal van Marischka in de Gay Games Amsterdam 1998-serie op Movisie.nl. Lees hier het hele verhaal