Tijdens de Openingsceremonie van Gay Games Amsterdam 1998 werd op groot scherm de openingskus van twee vrouwen vertoond. Het waren Ilse Volkstedt en haar vriendin Karen Hofstede die hoog in de tjokvolle ArenA op een plateau zweefden. Ilse vertelt wat eraan voorafging.
Beeld: Openingskus tijdens de Openings- ceremonie in de Amsterdam ArenA, 1 augustus 1998
Trots op mijn lijf
‘Tijdens een trainingsavond van Gay Swim Amsterdam vroeg een bestuurslid of ik mee wilde werken aan een fotoshoot door Erwin Olaf. Voor het programmaboek van de Games werd een aantal portretten van sporters gemaakt en ze zochten een zwemmer. Dat wilde ik wel.
‘Eenmaal in de studio van Erwin Olaf bleek dat hij een naaktfoto in gedachten had, waarbij ik met mijn handdoek een deel van mijn lichaam bedekte en er waterdruppeltjes op mijn huid te zien zouden zijn. Ik vond het best wel gewaagd, maar ik ken het werk van Erwin en vertrouwde erop dat hij een mooie foto zou maken. Wat ik me vooral herinner is dat Erwin mij bleef uitdagen om trots op mijn lijf te zijn en dat te laten zien.’
Tekst loopt door onder afbeelding
In mantelpakjes
‘Toen ik de foto ging ophalen vroeg hij of ik samen met mijn vriendin wilde meedoen in een filmpje van hem en Eddy Terstall. Daarin wilden ze de diversiteit in liefde van en tussen mensen laten zien. Wij naar de filmopnamen. Op de set werden we in mantelpakjes gehesen maar daar werden we allebei erg ongelukkig van. Gelukkig mochten we toen onze eigen kleren aan. Op de achtergrondmuziek van het filmpje moesten we samen dansen. We voelden ons heel speciaal en hadden veel plezier. Dit zwart-witfilmpje werd ook tijdens de Opening vertoond.’
Zichtbaar ten overstaan van de hele wereld
‘Niet veel later werd ik gebeld door iemand van IDTV: of Karen en ik de Openingskus in de Amsterdam ArenA wilden doen. Ze hadden ons gezien in het filmpje. Ik reageerde meteen enthousiast, Karen twijfelde. Zij werkte bij een jongerenwerkorganisatie en was bang voor negatieve reacties wanneer ze openlijk zoenend met een vrouw te zien zou zijn. Toch besloot ze om de uitdaging aan te gaan. Bovendien vonden we het belangrijk om als geliefden zichtbaar te zijn ten overstaan van de hele wereld.
‘De dag van de opening oefenden we onze act, iedereen was aardig en opgetogen. Met z’n allen hadden we het gevoel dat we met iets heel groots en speciaals bezig waren. Een paar weken na de Games kregen we een brief van Gemma van Zeventer, Eindredacteur IDTV Cultuur en de drijvende kracht achter de openingsceremonie. Ze schreef o.a.: “Een van de mooie herinneringen die wij zullen koesteren is dat prachtige, indrukwekkende en ontroerende moment van de Kus, de officiële openingshandeling.”
Tekst loopt door onder afbeelding
We hadden grote, roze jassen aan die we midden in de ArenA uit moesten doen om daarna op een zwevend plateau te stappen dat langzaam omhoog werd gehesen. Via een oortje kregen we te horen wat we moesten doen: eerst wat om elkaar heen draaien en dan de Kus. We zoenden en zoenden totdat we hoorden dat we moesten stoppen. En toen waren de Games geopend! Vervolgens gingen de matrozen dansen op ‘It’s raining men’. Vanaf dat moment zagen wij de rest van het programma van bovenaf. Dat was spectaculair!’
Bloedfanatiek
‘Maar ik deed ook samen met mijn club mee aan het zwemtoernooi in Amersfoort. Aan het eind van de week zwom ik een estafette. Een van onze tegenstanders was een Amerikaanse ploeg en we wilden heel graag van ze winnen. De Amerikanen waren namelijk bloedfanatiek en regelmatig sterker dan wij. Maar met onze estafetteploeg hadden we een kans, en dat lukte: we werden 1e! Ik heb in mijn leven nog nooit zo hard gezwommen.’
Tekst loopt door onder afbeeldingen
Dat gevoel vergeet ik nooit
‘Tijdens die week voelde ik mij voor het eerst in mijn leven volkomen vrij en geaccepteerd. Overal kon ik hand in hand met mijn vriendin lopen zonder dat ik me hoefde te schamen of bedreigd voelde. Dat gevoel vergeet ik nooit. En dat vertel ik aan mensen wanneer ik training geef over sociale acceptatie van lhbti+-personen. Zodat zij begrijpen hoe belangrijk het is om jezelf te kunnen zijn en je veilig te voelen op straat, in huis, op het werk, in de sport en in je eigen sociale omgeving.
‘De Gay Games in 1998 in Amsterdam waren, naast de geboorte van onze dochter een jaar later, het beste wat ik heb meegemaakt.’
Prachtig verhaal, Ilse. Ik heb De Kus in de Arena gezien, maar wist deze achtergrond niet.